بیت کوین چیست؟

بیت کوین اولین سیستم پرداخت و ارز دیجیتال غیرمتمرکز موفق جهان است که در سال 2009 توسط فردی ناشناس با اسم مستعار ساتوشی ناکاموتو شناخته می شود راه اندازی شد . کلمه “کریپتوکارنسی” به دارایی های دیجیتالی اشاره دارد که در آن تراکنش ها با استفاده از رمزنگاری ایمن و تأیید می شوند – یک روش علمی برای رمزگذاری و رمزگشایی داده ها. این تراکنش‌ها اغلب بر روی رایانه‌هایی ذخیره می‌شوند که در سراسر جهان از طریق یک فناوری دفتر کل توزیع‌شده به نام بلاک چین توزیع شده‌اند.

بیت‌کوین را می‌توان به واحدهای کوچک‌تری به نام ساتوشی (حداکثر 8 رقم اعشار) تقسیم کرد و برای پرداخت‌ها استفاده کرد، اما ذخیره‌ای مانند طلا نیز در نظر گرفته می‌شود. این به این دلیل است که قیمت یک بیت کوین منفرد از زمان پیدایش به طور قابل توجهی افزایش یافته است – از کمتر از یک سنت به ده ها هزار دلار. هنگامی که بیت کوین به عنوان یک دارایی مورد بحث قرار می گیرد، با نماد BTC نشان داده می شود.

اصطلاح “غیرمتمرکز” اغلب هنگام بحث در مورد ارز دیجیتال استفاده می شود، و به بیان ساده معنای چیزی است که به طور گسترده توزیع شده است و هیچ مکان متمرکز و یا مرجع کنترلی ندارد. در مورد بیت کوین و در واقع بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر، فناوری و زیرساختی که بر ایجاد، عرضه و امنیت آن حاکم است، برای مدیریت آن به نهادهای متمرکز مانند بانک ها و دولت ها متکی نیست.

در عوض، بیت کوین به گونه ای طراحی شده است که کاربران بتوانند مستقیماً از طریق یک شبکه همتا به همتا با یکدیگر تبادل کنند. نوعی شبکه که در آن همه کاربران دارای قدرت برابر هستند و مستقیماً به یکدیگر متصل هستند بدون اینکه یک سرور مرکزی یا شرکت واسطه در وسط آن فعالیت کند. این شبکه اجازه می دهد تا داده ها به اشتراک گذاشته و ذخیره شوند یا پرداخت های بیت کوین به طور یکپارچه بین طرفین ارسال و دریافت شود.

شبکه بیت کوین کاملا عمومی است، یعنی هر فردی در جهان با اتصال موبایل و کامپیوتر خود به اینترنت می تواند بدون محدودیت از این شبکه استفاده کند. همچنین منبع باز(اوپن سورس) است، به این معنی که هر کسی می تواند کد منبعی را که بیت کوین بر اساس آن ساخته شده است، مشاهده یا به اشتراک بگذارد.

شاید ساده ترین راه برای درک بیت کوین این باشد که آن را مانند اینترنت برای پول در نظر بگیرید. اینترنت کاملا دیجیتالی است، هیچ شخصی مالک یا کنترل کننده آن نیست و بدون مرز است (به این معنی که هر کسی که برق و دستگاهی دارد می تواند به آن متصل شود)، 24/7 کار می کند، و افرادی که از آن استفاده می کنند می توانند به راحتی داده ها را بین یکدیگر به اشتراک بگذارند. حال تصور کنید که یک «ارز اینترنتی» وجود داشته باشد که همه کسانی که از اینترنت استفاده می‌کنند می‌توانند به ایمن کردن آن کمک کنند، آن را صادر کنند و بدون نیاز به دخالت بانک مستقیماً با آن به یکدیگر پرداخت کنند. بیت کوین اساساً همین است.

ناکاموتو در ابتدا بیت کوین را به عنوان جایگزینی برای پول سنتی طراحی کرد، با این هدف که در نهایت به یک ارز قانونی پذیرفته شده جهانی تبدیل شود تا مردم بتوانند از آن برای خرید کالا و خدمات استفاده کنند.

با این حال، سود بیت کوین برای پرداخت به دلیل نوسانات قیمت آن تا حدودی متوقف شده است. نوسانات کلمه ای است که برای توصیف میزان تغییر قیمت دارایی در یک دوره زمانی استفاده می شود. در مورد بیت کوین، قیمت آن می تواند به طور چشمگیری روز به روز – و حتی دقیقه به دقیقه – تغییر کند و آن را به گزینه ای کمتر از ایده آل برای پرداخت تبدیل کند. به عنوان مثال، شما نمی خواهید برای یک فنجان قهوه 3.50 دلار بپردازید و 5 دقیقه بعد ارزش آن 4.30 دلار است. برعکس، اگر قیمت بیت کوین پس از تحویل قهوه به شدت کاهش یابد، برای بازرگانان نیز کار خوبی نخواهد داشت.

از بسیاری جهات، بیت کوین برعکس پول سنتی عمل می کند: توسط بانک مرکزی کنترل یا صادر نمی شود، عرضه ثابتی دارد (به این معنی که نمی توان بیت کوین های جدید را به دلخواه ایجاد کرد) و قیمت آن قابل پیش بینی نیست. درک این تفاوت ها کلید درک بیت کوین است.

درک سه جزء مجزا برای بیت کوین بسیار مهم است که همه آنها با هم ترکیب می شوند تا یک سیستم پرداخت غیرمتمرکز ایجاد کنند:

بیت کوین در یک شبکه همتا به همتا اجرا می شود که در آن کاربران – معمولاً افراد یا نهادهایی که می خواهند بیت کوین را با دیگران در شبکه مبادله کنند – برای انجام و تأیید تراکنش ها به کمک واسطه ها نیاز ندارند. کاربران می توانند انتخاب کنند که رایانه خود را مستقیماً به این شبکه متصل کرده و دفتر کل عمومی آن را دانلود کنند که تمام تراکنش های تاریخی بیت کوین در آن ثبت شده است.

این دفتر کل عمومی از فناوری موسوم به “بلاک چین” استفاده می کند که به آن “فناوری دفتر کل توزیع شده” نیز گفته می شود. فناوری بلاک چین چیزی است که به تراکنش‌های ارزهای دیجیتال اجازه می‌دهد تا به روشی غیرقابل تغییر و شفاف تأیید، ذخیره و سفارش داده شوند. تغییرناپذیری و شفافیت برای سیستم پرداختی که بر اعتماد صفر متکی است، اعتبار بسیار مهمی هستند.

هر زمان که تراکنش‌های جدید تأیید و به دفتر کل اضافه می‌شوند، شبکه نسخه هر کاربر از دفتر را به‌روزرسانی می‌کند تا آخرین تغییرات را منعکس کند. آن را به عنوان یک سند باز Google در نظر بگیرید که وقتی هر کسی که دسترسی دارد محتوای آن را ویرایش می کند، به طور خودکار به روز می شود.

همانطور که از نام آن پیداست، بلاک چین بیت کوین یک رشته دیجیتالی از «بلاک ها» است که به ترتیب زمانی مرتب شده اند – تکه هایی از کد که حاوی داده های تراکنش بیت کوین است. با این حال، ذکر این نکته ضروری است که اعتبارسنجی تراکنش ها و استخراج بیت کوین فرآیندهای جداگانه ای هستند. ماینینگ همچنان ممکن است رخ دهد، چه تراکنش ها به بلاک چین اضافه شوند یا نشوند. به همین ترتیب، انفجار در تراکنش‌های بیت‌کوین لزوماً نرخ یافتن بلاک‌های جدید توسط ماینرها را افزایش نمی‌دهد.

صرف نظر از حجم تراکنش هایی که منتظر تایید هستند، بیت کوین طوری برنامه ریزی شده است که اجازه می دهد بلاک های جدید تقریباً هر 10 دقیقه یک بار به بلاک چین اضافه شوند.

با توجه به ماهیت عمومی بلاک چین، همه شرکت کنندگان شبکه می توانند تراکنش های بیت کوین را در زمان واقعی ردیابی و ارزیابی کنند. این زیرساخت احتمال یک مسئله پرداخت آنلاین را کاهش می دهد که به عنوان دوباره خرج کردن شناخته می شود. هزینه دو برابری زمانی اتفاق می‌افتد که کاربر سعی می‌کند یک ارز دیجیتال را دو بار خرج کند.

میترا، که 1 بیت کوین دارد، ممکن است سعی کند آن را همزمان برای رزا و مونا ارسال کند و امیدوار است که سیستم آن را تشخیص ندهد.

در سیستم بانکداری سنتی از هزینه های مضاعف جلوگیری می شود زیرا مصالحه توسط یک مقام مرکزی انجام می شود. همچنین با پول نقد فیزیکی مشکلی نیست زیرا نمی توانید یک اسکناس یک دلاری را به دو نفر تحویل دهید.

با این حال، بیت کوین دارای هزاران نسخه از یک دفتر کل است و از این رو نیاز است که کل شبکه کاربران به اتفاق آرا در مورد اعتبار هر تراکنش بیت کوینی که انجام می شود به توافق برسند. این توافق بین همه طرفین چیزی است که به عنوان “اجماع” شناخته می شود.

همانطور که بانک ها به طور مداوم موجودی کاربران خود را به روز می کنند، هر کسی که یک نسخه از دفتر کل بیت کوین را دارد مسئول تایید و به روز رسانی موجودی همه دارندگان بیت کوین است. بنابراین، سؤال این است: چگونه شبکه بیت‌کوین تضمین می‌کند که اجماع حاصل شود، حتی اگر نسخه‌های بی‌شماری از دفتر کل عمومی در سراسر جهان ذخیره شده است؟ این کار از طریق فرآیندی به نام “اثبات کار” انجام می شود.

رایانه های(ماینرهای) موجود در شبکه بیت کوین از فرآیندی به نام اثبات کار (PoW) برای اعتبارسنجی تراکنش ها و ایمن سازی شبکه استفاده می کنند. اثبات کار «مکانیسم اجماع» بلاک چین بیت کوین است. در حالی که Proof-of-Work اولین و به طور کلی رایج ترین نوع مکانیسم توافق برای ارزهای رمزپایه است که بر روی بلاک چین اجرا می شوند، موارد دیگری نیز وجود دارند – به ویژه اثبات سهام (PoS) که به قدرت محاسباتی کمتری نیاز دارد و بنابراین انرژی کمتری نیاز دارد.

اثبات کار، مشارکت کنندگان خاص شبکه را به نقش «تأیید کننده» – که بیشتر به عنوان «ماینرها» شناخته می شود. ماینرها با اختصاص مقدار زیادی از قدرت محاسباتی برای کشف بلوک های جدید در یک فرآیند تعهد خود را به شبکه ثابت میکنند که این فرآیند معمولاً 10 دقیقه طول می کشد.

هنگامی که یک بلوک جدید کشف می‌شود، ماینر موفقی که آن را از طریق فرآیند استخراج پیدا کرده است، می‌تواند آن را با تراکنش‌های معتبر به ارزش 1 مگابایت پر کند. این بلوک جدید سپس به زنجیره اضافه می شود و کپی همه افراد از دفتر به روز می شود تا داده های جدید را منعکس کند. در ازای تلاش‌های خود، ماینر مجاز است هر گونه کارمزدی را به تراکنش‌هایی که اضافه می‌کند، نگه دارد، به علاوه مقداری بیت‌کوین جدید به آنها داده می‌شود. بیت کوین جدیدی که ایجاد شده و به ماینرهای موفق تحویل داده می شود، به عنوان «پاداش بلوک» شناخته می شود.

همه کاربران بیت کوین باید هر بار که تراکنشی را ارسال می کنند (معمولاً بر اساس اندازه آن) هزینه شبکه بپردازند قبل از اینکه پرداخت برای اعتبار سنجی در صف قرار گیرد. مثل خرید یک تمبر برای ارسال نامه فکر کنید.

هدف از پرداخت کارمزد تراکنش، توسط سایر شرکت کنندگان شبکه، این است که تراکنش شما به موقع پردازش شود. ماینرها برای اعتبارسنجی شبکه بیت کوین باید هزینه های برق و تعمیر و نگهداری خود را هنگام کارکردن ماشین هایشان در تمام روز پوشش دهند، بنابراین تراکنش های با بالاترین کارمزد را در اولویت قرار می دهند تا بیشترین پول ممکن را هنگام پر کردن بلوک های جدید به دست آورند.

می‌توانید میانگین کارمزدهای موجود در ممپول بیت‌کوین را مشاهده کنید ، که می‌توان آن را به اتاق انتظار تشبیه کرد که در آن تراکنش‌های تایید نشده تا زمانی که توسط ماینرها انتخاب و به بلاک چین اضافه شوند، برگزار می‌شوند.

بیشتر بخوانید: استخراج بیت کوین چگونه است؟

شبکه بیت کوین به طور خودکار بیت کوین تازه ضرب شده را برای ماینرهایی که بلاک های جدیدی را به بلاک چین پیدا کنند و به آن اضافه کنند، منتشر می کند. کل عرضه بیت کوین دارای سقف 21 میلیون سکه است، به این معنی که وقتی تعداد سکه های در گردش به 21 میلیون رسید، پروتکل ضرب سکه های جدید را متوقف خواهد کرد. به نوعی، استخراج بیت کوین هم به عنوان اعتبار سنجی تراکنش و هم در فرآیند صدور بیت کوین دو برابر می شود (تا زمانی که تمام سکه ها استخراج شوند، تنها به عنوان فرآیند اعتبارسنجی تراکنش عمل می کند).

نکته مهم، افزایش قدرت محاسباتی اختصاص داده شده به استخراج بیت کوین به معنای استخراج بیت کوین بیشتر نخواهد بود. ماینرهایی که قدرت محاسباتی بیشتری دارند فقط شانس خود را برای دریافت پاداش با بلاک بعدی افزایش می دهند، بنابراین مقدار بیت کوین استخراج شده در طول زمان نسبتاً ثابت می ماند.

شبکه بیت کوین از یک استراتژی توزیع سکه به نام « نصف کردن بیت کوین » استفاده می کند که تضمین می کند مقدار بیت کوین توزیع شده بین ماینرها در طول زمان کاهش می یابد. با کاهش تدریجی عرضه بیت کوین جدید وارد شده به گردش، ایده این است که به حمایت از قیمت دارایی (بر اساس اصول اساسی عرضه و تقاضا) کمک می کند.

نصف شدن بیت کوین (هاوینگ) هر 210000 بلاک یا تقریباً چهار سال یکبار اتفاق می افتد. هنگامی که پروتکل بیت کوین برای اولین بار در سال 2009 راه اندازی شد، هر ماینر موفق 50 بیت کوین (BTC) به عنوان پاداش بلوک دریافت کرد. از سال 2021 پاداش های بلاک 6.25 بیت کوین است، که از 12.5 بیت کوین قبل از نصف شدن بیت کوین در می 2020 کاهش یافته است.

انتظار می‌رود هاوینگ بعدی در سال 2024 انجام شود و پاداش بلاک‌ها دوباره به 3.125 BTC کاهش یابد. این روند تا زمانی ادامه خواهد داشت که در نهایت سکه دیگری برای استخراج باقی نماند. امروزه بیش از 19 میلیون بیت کوین در گردش است به این معنی که فقط 2 میلیون بیت کوین برای ورود به گردش باقی مانده است. با این حال، با در نظر گرفتن اصل نصف شدن و سایر عوامل شبکه مانند سختی استخراج، تخمین زده می‌شود که آخرین بیت کوین در حدود سال 2140 استخراج شود.

کیف پول بیت کوین یک برنامه نرم افزاری (و یا یک سخت افزار) است که بر روی رایانه یا دستگاه اختصاصی اجرا می شود و عملکرد مورد نیاز برای ایمن سازی، ارسال و دریافت بیت کوین را فراهم می کند. در مقابل، خود بیت کوین در کیف پول ذخیره نمی شود. در عوض، کیف پول کلیدهای رمزنگاری را ایمن می‌کند – اساساً یک نوع رمز بسیار تخصصی – که مالکیت مقدار خاصی از بیت کوین را در شبکه بیت‌کوین ثابت می‌کند.

هر زمان که تراکنش بیت کوین انجام می شود، مالکیت بیت کوین از فرستنده به گیرنده منتقل می شود و شبکه کلیدهای گیرنده را به عنوان «رمز عبور» جدید برای دسترسی به بیت کوین تعیین می کند.

بیت کوین از سیستمی به نام رمزنگاری کلید عمومی (PKC) برای حفظ یکپارچگی بلاک چین خود استفاده می کند. PKC که در ابتدا برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام ها استفاده می شد، اکنون معمولاً در بلاک چین ها برای ایمن سازی تراکنش ها استفاده می شود. این سیستم تنها به افرادی که مجموعه کلیدهای مناسبی دارند اجازه می دهد تا به سکه های خاص دسترسی داشته باشند.

دو نوع کلید برای داشتن و اجرای تراکنش های بیت کوین مورد نیاز است: کلید خصوصی و کلید عمومی. هر دو کلید رشته هایی از کاراکترهای الفبایی عددی هستند که به طور تصادفی تولید می شوند که برای رمزگذاری و رمزگشایی تراکنش ها استفاده می شوند. در شبکه بیت کوین، PKC توابع ریاضی یک طرفه را پیاده‌سازی می‌کند که حل آن‌ها از یک راه آسان است و برگشت آن تقریبا غیرممکن است.

بلاک چین از الگوریتم ریاضی یک طرفه برای ایجاد یک کلید عمومی از کلید خصوصی استفاده می کند. با این کار، بازسازی کلید خصوصی از کلید عمومی عملا غیرممکن است، به این معنی که بهتر است کلیدهای خود را گم نکنید (یا رمز عبور خود را برای دسترسی به آنها فراموش نکنید). همچنین، یک آدرس عمومی دریافت خواهید کرد که به شکل هش شده یا کوتاه‌تر از کلید عمومی شما است.

این آدرس مشابه آدرس خانه عمل می کند و برای دریافت بیت کوین به اشتراک گذاشته می شود. از سوی دیگر، کلید خصوصی باید از چشمان سایرین پنهان بماند، همانطور که رمز ​​کارت بانکی شما تنها برای چشمان شما در نظر گرفته شده است.

برای انجام تراکنش ها، باید از کلید خصوصی و کلید عمومی خود برای رمزگذاری و امضای تراکنش های بیت کوین خود استفاده کنید. همچنین، شما باید آدرس عمومی گیرنده را درج کنید. با این کار، فقط گیرنده با کلید خصوصی مناسب می تواند بیت کوین منتقل شده را باز کند یا ادعا کند.